Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Niektórzy tłumaczą ten fenomen m.in. tym, że mechanizmy przekazu kulturowego u innych gatunków nie są na tyle precyzyjne, by pozwalały budować trwałe, stabilne tradycje zachowań.
O tym, że czasem jednak pozwalają, przekonują Robert Lachlan i współpracownicy, po przeanalizowaniu pieśni ponad 600 osobników z sześciu populacji szarobrewki bagiennej (Melospiza georgiana, na zdj.), niewielkiego ptaszka z Ameryki Północnej, o którym wiadomo, że tworzy swój repertuar sylab występujących w śpiewanej melodii w pierwszych tygodniach życia. Badacze stworzyli model matematyczny, za pomocą którego odkryli, że każdy osobnik z dużą precyzją przyswaja najpopularniejsze sylaby usłyszane w otoczeniu (to przykład tzw. konformizmu) – co eliminuje rzadko pojawiające się nowe warianty melodii. W efekcie – twierdzą badacze – wiele sylab obecnych w repertuarze badanych ptaków nie zmieniło się od ponad 500 lat.
Odkrycie to czyni pieśń szarobrewki jedną z najstarszych pozaludzkich tradycji kulturowych. I – w pewnym sensie – także jednym z najstarszych utworów muzycznych w ogóle. ©℗
