Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Mnie poproszono o przygotowanie rozważań stacji X: „Zmartwychwstały Pan przekazuje prymat Piotrowi”. To wydarzenie opisane w Ewangelii św. Jana: „Jezus zapytał Szymona Piotra: Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie więcej niż ci? Odpowiedział: Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham. Powiedział mu: Paś baranki moje! Zapytał go znowu, po raz drugi: Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie? Odpowiedział: Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham. Powiedział mu: Troszcz się jak pasterz o moje owce! Zapytał go po raz trzeci: Szymonie, synu Jana, czy kochasz Mnie? Piotr się zasmucił, że zapytał go po raz trzeci: Czy kochasz Mnie? I odpowiedział Mu: Panie, Ty wszystko wiesz, Ty wiesz, że Cię kocham. Powiedział mu Jezus: Paś moje owce!” (J 21, 15-17).
To nie jest rozmowa o władzy. A jeśli nawet, to jednak nie o niej najpierw! Najpierw jest to rozmowa o grzechu, o miłości i o owcach. O grzechu Piotra – rozmowa prowadzona w stylu Jezusa, więc bez moralizowania, bez poniżania. Z miłością i szacunkiem – więcej: z wiarą w grzesznika – ale w dalszym ciągu jest to rozmowa o poważnym grzechu: trzykrotnego zaparcia się wiary. Piotr miał się czym zasmucić. Dalej jest to rozmowa o miłości Szymona do Jezusa – miłości, której domaga się wręcz uprzedzająca miłość Pana: miłość wierna, miłość „mimo” (zdrady), wybaczająca, niecofająca wybrania, miłość kolejnej szansy. I wreszcie jest to rozmowa o Jezusowych owcach, nabytych Jego własną Krwią; owcach, które On zna (każdą) po imieniu, i które znają Jego głos, a za głosem „obcych” nie pójdą.
To ważna – potrójna – lekcja dla każdego, kto by chciał w Kościele wziąć na siebie jakąkolwiek odpowiedzialność – przewodzenie diecezji, parafii, jakiejkolwiek wspólnocie czy... Kościołowi domowemu/rodzinie: Nie bierz na siebie władzy, jeśli nie chcesz rozmowy z Jezusem o swoim grzechu. Twoja ucieczka od rozmowy o grzechu jest straszliwie niebezpieczna – dla Ciebie i dla wszystkich, których chcesz prowadzić. Szczególnie zaś dla tych, którzy nie mogą się ukryć ze swoimi grzechami – będą przetrąceni najpierw przez nie, a potem – po raz drugi – przez Ciebie!
Nie bierz też na siebie władzy w Kościele, jeśli nie chcesz rozmowy z Jezusem o swojej miłości do Niego. Bez niej, raczej wcześniej niż później zabraknie Ci motywacji, by kontynuować misję pasterską. Wystarczy pierwszy poważny opór ze strony owiec. Doświadczenie bezowocności. I jeszcze próba osamotnienia. I niezrozumienia ze strony tych, którzy odpowiedzialność za Kościół wzięli wcześniej niż Ty.
Nie bierz wreszcie na siebie żadnej władzy w Kościele, jeśli nie zakodowałeś w umyśle i w sercu, że owce należą do Niego. Bo będziesz pasł nie owce, lecz siebie samego, będziesz je traktował przedmiotowo, a każdą sensowną wizję Kościoła zredukujesz do karykatury klerykalizmu.
Jeśli jednak odważyłeś się już nieraz rozmawiać z Jezusem (i nadal znajdujesz w sobie pragnienie tejże rozmowy) o swoich grzechach, ale i o swojej miłości do Niego i do Jego owczarni – to proszę Cię na wszystko: Weź na siebie odpowiedzialność za Kościół. On Ciebie bardzo potrzebuje. ©
