Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Do prezesa Polskiej Rady Ekumenicznej bp. Andrzeja Malickiego metropolita Sawa, zwierzchnik Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego, skierował 24 maja następujący list:
„Środki masowego przekazu podały do wiadomości, że Kościół Ewangelicko-Augsburski należący do Polskiej Rady Ekumenicznej ordynował (święcenia kapłańskie) pierwsze kobiety.
Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny, zachowując naukę Św. Apostołów i Praojców, takiej praktyki nie uznaje.
W związku z powyższym PAKP wstrzymuje udział swoich przedstawicieli w różnorodnych spotkaniach ekumenicznych, jak modlitwy, konferencje, robocze spotkania itp., na których obecne będą »prezbiterki«.
W przypadku nasilenia się problemu, członkostwo PAKP w Polskiej Radzie Ekumenicznej zostanie zawieszone”.
Po decyzji Synodu Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego (KEA) z października 2021 r. o ordynowaniu kobiet (polscy luteranie zdecydowali się na to jako jedna z ostatnich wspólnot w Europie) pierwsza taka uroczystość była kwestią czasu. 7 maja w warszawskim kościele Świętej Trójcy prezbiterkami zostało dziewięć dotychczasowych diakonek. Biskup Kościoła (główny zwierzchnik polskiego luteranizmu) ks. Jerzy Samiec przyznał wtedy, że „Kościół długo nie rozpoznawał, iż Chrystus powołuje bez względu na płeć”.
KOBIETY PRZY OŁTARZU: CZYTAJ WIĘCEJ O PREZBITERKACH >>>
Zwierzchnik Cerkwi zaprezentował stanowisko przeciwne. Obserwatorzy zwracają uwagę na osobliwą formę jego protestu: skierowanie listu do prezesa PRE. Czym jest Polska Rada Ekumeniczna? To społeczność Kościołów działająca (od 1946 r.) na rzecz dialogu ekumenicznego i tolerancji religijnej; należy do niej Kościół prawosławny, cztery protestanckie (luterański, kalwiński, metodystyczny i baptystyczny) oraz polskokatolicki i starokatolicki mariawitów. (Kościół katolicki współpracuje z nią w ramach Komisji ds. Dialogu Konferencji Episkopatu Polski i Polskiej Rady Ekumenicznej, a efektem jej działań była m.in. deklaracja z 2000 r. o wzajemnym uznawaniu ważności chrztu).
Biskup Samiec, komentując na Twitterze wystąpienie metropolity Sawy, zwrócił uwagę, że „wspólnota prawosławna ma prawo do własnych poglądów i teologii, podobnie jak luteranie. Nadmienię tylko, że już wcześniej Kościoły metodystyczny [bp Andrzej Malicki jest jego zwierzchnikiem – MaM] i reformowany (...) ordynowały kobiety na duchownych i nie powodowało to zakłócenia relacji między Kościołami. Praktyka ordynacji kobiet na księży istnieje w wielu Kościołach na całym świecie od kilkudziesięciu lat. Wraz z Kościołami prawosławnymi są one obecne w gremiach międzynarodowych, takich jak Światowa Rada Kościołów. Kościoły mają możliwość zachowania własnych zasad i autonomii, lecz na gruncie ekumenicznym starają się szanować różnorodność. Tego najwyraźniej zabrakło”.
Być może zwierzchnik polskiej Cerkwi (liczącej 504 tys. wiernych) nie przejmował się ordynacją kobiet we wspólnotach stosunkowo niewielkich (metodystów jest w Polsce 4,5 tys., kalwinów 3,2 tys.) i przejął się dopiero decyzją luteranów, których jest 61 tys.? Poziom jego irytacji oddaje zapewne cudzysłów, którym objął słowo „prezbiterki”. Nie wiadomo, jak rozumieć ostatnie zdania („w przypadku nasilenia się problemu”) – być może wskazówką jest stwierdzenie z początku listu, że KEA ordynował „pierwsze” kobiety i wystąpienie metropolity ma zniechęcić do kolejnych takich decyzji. A może chodzi o ostrzeżenie wobec Kościoła polskokatolickiego (18,1 tys. wiernych), w którym księżmi są nadal jedynie mężczyźni?
Na osobliwy element listu Sawy zwrócił uwagę redaktor naczelny portalu ekumenizm.pl Dariusz Bruncz. Metropolita jest profesorem Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie – uczelni, na której wykładają i kształcą się przedstawiciele kilku denominacji chrześcijańskich. Powinien więc wiedzieć, że protestanci nie praktykują święceń (zob. pierwsze zdanie listu), ponieważ odrzucają sakramentalność kapłaństwa. Według Bruncza list Sawy wprowadza narzędzia szantażu tam, gdzie powinien się odbywać dialog.
Statut Polskiej Rady Ekumenicznej głosi, że jej członkowie mają z jednej strony prawo do „poszanowania tożsamości konfesyjnej”, z drugiej obowiązek „przestrzegania zasad lojalności i braterstwa we wzajemnych stosunkach”.
