Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Poetka wykorzystuje medium wiersza, by krytycznie spojrzeć na konsumpcjonistyczny świat zmierzający do samozagłady, w którym obietnica zysku i dominacji podporządkowuje sobie wszystko. „Zamiast grzebać mięso w ziemi / podjęto decyzję by rozpalić grilla / w celach dobroczynnych i zaprosić do ogrodu / najgorzej sytuowanych na darmowy lunch”. Słowo poetyckie jest tu palącym piętnem, które odciska się tak na współczesnych wyznawcach dobrobytu, jak i fasadowych orędownikach ekologii i empatii. Vilhjalmsdottir nie stoi jednak ponad komentowanym światem. Tkwi w nim głęboko, nie chce więc moralizować. Poezja zdaje się tu raczej narzędziem, pozwalającym stworzyć warunki do spojrzenia na rzeczywistość z ukosa i uruchomić interwencyjną krytykę. ©
Linda Vilhjalmsdottir, WOLNOŚĆ, przeł. Jacek Godek
LINDA VILHJALMSDOTTIR (ur. 1958) jest islandzką poetka, autorką trzech tomów wierszy: „Bláþráður” (1990), „Klakabörnin” (1993) i „Wolności” (pisanej przez siedem lat, opublikowanej w 2015 r.). W 2003 r. ukazała się jej powieść „Lygasaga”. Pracuje dorywczo jako pielęgniarka w szpitalu w Reykjavíku, skąd pochodzi.
