Od kilkunastu dni żar lał się z nieba. Dopiero gdy sierpniowe słońce zbliżyło się do horyzontu, założyłem buty do biegania i wytoczyłem na zewnętrz ociężałe od upału cielsko. Plan treningowy na tamten dzień zakładał osiem kilometrów. Po raz pierwszy w życiu miałem pokonać biegiem więcej niż pięć kilometrów i prawdę mówiąc nie wierzyłem, że uda mi się zrealizować to założenie przy tak niesprzyjającej pogodzie.

Pierwsze trzy kilometry, zgodnie z obawami, okazały się katorgą. Rozgrzane powietrze kleiło się do skóry. Stopy wychwytywały każdą nierówność terenu i gubiły rytm. Spodenki nagle zrobiły się za małe, koszulka – krzywo uszyta. Lewy but uciskał podbicie stopy, podczas gdy prawy był zasznurowany – okazało się – zbyt luźno, chociaż przysiągłbym, że oba zawiązałem jednakowo starannie. Po dwudziestu minutach walki, rozczarowany samym sobą, postanowiłem przerwać, a może nawet...