Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Oto pędzące fale, góry cząsteczek, każda niedorzecznie zajęta sobą.
oddalone o tryliony od siebie,
lecz razem tworzą białą pianę.
Przez całe wieki, nim pierwsze oczy przejrzały, rok za rokiem z hukiem wali w brzeg, tak jak teraz.
dla kogo? dlaczego?
na martwej planecie bez życia,
które mogłaby bawić.
Nigdy nie spoczywa, rozsadzana energią, straszliwie smagana
słońcem, wylana w przestrzeń.
Dzięki maleńkiej kropli huczy
całe morze.
Głęboko pod wodą, wszystkie
cząsteczki powtarzają zachowanie innych, dopóki nie utworzą się nowe, bardziej zlożone.
Tworzą inne, takie same i zaczyna się nowy taniec.
Rozwijają się i rosną żywe istoty,
masy atomów, DNA, białka
tańczące w zawiłym układzie.
z kolebki na suchy ląd. oto on.
Stoi:
atomy obdarzone świadomością, materia obdarzona ciekawością.
Stoi nad brzegiem morza
i zdumiewa się zdumieniem: to ja
wszechświat atomów atom we wszechświecie.
"Oto pędzące fale..."
"A co Ciebie obchodzi, co myślą inni", Richard Feynman, wyd. Znak
