Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Właśnie przeczytałem krótki artykuł pt. „Strajk w oświacie niemal pewny”. Rzeczywiście, wydaje się, że nauczyciele zbliżają się do punktu, w którym już nie będzie innej możliwości niż przerwanie pracy, czyli pozostawienie naszych dzieci bez nauczania na niewiadomy czas. Wytoczone zapewne zostaną argumenty, że to niemoralne, podobnie jak odejście lekarzy, pielęgniarek i salowych od łóżek pacjentów. Faktycznie coś w tych argumentach będzie na rzeczy. Ale czy to oznacza, że nauczyciele, pracownicy służby zdrowia i inni, których zawód ma więcej z powołania, w ostateczności nie mogą stanąć we własnej obronie?
Myślę jednak, że jest jeszcze jeden sposób, aby sprawę rozwiązać inaczej – tak, żeby strajkować, a nie zostawić dzieci bez nauczania. Kieruję pytanie do pozostałych związków zawodowych naszego kraju i pracowników, dla których ważny jest inny pracownik. Czy mając na uwadze dorobek Solidarności początku lat 80. XX w., możliwy jest dzisiaj strajk pracowników jednej branży na rzecz pracowników innej, np. nauczycieli, pracowników jednego zakładu dla pracowników drugiego, jednej grupy społecznej dla drugiej? Najbardziej wartościowym dodatkiem do takiej akcji byłoby to, że przypomnielibyśmy sobie, czym faktycznie jest wspólnota.
Autorzy wydrukowanych na łamach „Tygodnika” listów otrzymają kubki z rysunkiem Macieja Sieńczyka.
