Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Mimo że Europejska Unia Nadawców natychmiast zdementowała doniesienia o groźbach usunięcia Polski z EBU w następstwie nowelizacji ustawy medialnej (podkreślając jednak, że czuje się zaniepokojona kierunkiem zmian i będzie pilnie obserwować dalszy rozwój wypadków), w polskich mediach zawrzało.
Szkoda tylko, że dziennikarze zwrócili uwagę na najmniej istotny aspekt całego zamieszania: że EBU wyrzuci nas z „Eurowizji”, czyli popularnego widowiska telewizyjnego z udziałem piosenkarzy reprezentujących stacje zrzeszone w Unii Nadawców.
Większość newsów zilustrowano zdjęciem Conchity Wurst. Nawet redakcje niechętne nowej władzy w Polsce pisały przede wszystkim o „kiczowatym”, „celebrującym przepych” konkursie piosenki.
Internauci urządzili sobie „bekę”, między innymi na Facebooku. Opozycja zaczęła żartować, że nowa ustawa medialna ma jednak pewne zalety.
Doprawdy? Czyżby nikt nie miał pojęcia, że współpraca z EBU to przede wszystkim setki transmisji i retransmisji oper i koncertów muzyki poważnej, możliwość promocji polskich wykonawców i muzyki polskiej na świecie, dostęp do bezcennych archiwów radiofonii europejskich i prezentowania tych skarbów także na naszej antenie, uczestnictwo w festiwalach, wymianach programowych i przeglądach znacznie istotniejszych niż Konkurs Piosenki Eurowizji?
Czyżby wszyscy zapomnieli, że w Eurovision Young Musicians Competition triumfowali skrzypek Bartłomiej Nizioł i pianista Stanisław Drzewiecki? Że w konkursach Eurovision Young Dancers zwyciężyli Marcin i Dawid Kupińscy (obecnie soliści królewskich zespołów baletowych, pierwszy w Kopenhadze, drugi w Sztokholmie) oraz młodziutka Viktoria Nowak, której fachowcy wróżą wielką karierę? Że uczestnictwo w EBU zapewnia nie tylko wymianę informacji, ale też względną niezależność od tych strasznych, oskarżanych o wyprowadzanie milionów z PKB zachodnich korporacji, które wypierają z rynku rzetelne radiofonie i telewizje, oferując w zamian głównie internetowe serwisy z sieczką muzyczną i filmami na życzenie?
Sądząc z reakcji na moje komentarze w sieci, istotnie mało kto wiedział, czym naprawdę zajmuje się EBU i jakie mogą być konsekwencje usunięcia naszych mediów z tej organizacji. Zwłaszcza w przypadku Programu 2 PR, który dzięki współpracy z EBU ma jedną z najbogatszych ofert koncertowych spośród wszystkich publicznych rozgłośni europejskich.
W 2009 r. ustępował w tej dziedzinie wyłącznie BBC, zostawiwszy w tyle anteny niemieckie i francuskie. Żarty na bok. W przeciwnym razie pewnego dnia obudzimy się z jednym kanałem przy uchu: czymś w rodzaju Radia Erewań.
