Ludzie Unii

José Manuel Barroso (Portugalia) - przewodniczący komisji.

Ur. w 1956 r. Był przewodniczącym KE także w poprzedniej kadencji. W młodości związany z maoistowską organizacją młodzieżową walczącą z dyktaturą Salazara, później polityk centrowy. Były minister spraw zagranicznych i premier Portugalii, uczestnik licznych misji pokojowych. Zwolennik bliskiej współpracy UE i USA. Ma opinię przyjaciela nowych krajów UE oraz zwolennika silnych instytucji Wspólnoty.

Catherine Margaret Ashton (Wielka Brytania) - wiceprzewodnicząca, wysoki przedstawiciel UE do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa.

Ur. w 1956 r. Karierę w Partii Pracy rozpoczęła w 1999 r., gdy od premiera Blaira otrzymała dożywotni tytuł baronessy i zasiadła w Izbie Lordów. Jej desygnowanie na stanowisko komisarza odpowiedzialnego za politykę zagraniczną krytykowano ze względu na brak doświadczenia w dyplomacji. Jednocześnie chwalono ją za skuteczność, gdy była komisarzem ds. handlu.

Viviane Reding (Luksemburg) - wiceprzewodnicząca, komisarz ds. sprawiedliwości, praw podstawowych i obywatelstwa.

Ur. w 1951 r. W parlamencie swego kraju od 1979 r. z listy partii chadeckiej. Od 1989 r. w europarlamencie. W poprzednim składzie KE była komisarzem ds. społeczeństwa informacyjnego i mediów. To głównie jej zasługą było zmuszenie w 2007 r. operatorów telekomunikacyjnych, aby obniżyli ceny rozmów telefonicznych w ramach Unii.

Joaquín Almunia (Hiszpania) - wiceprzewodniczący, komisarz ds. konkurencji.

Ur. w 1948 r. Druga kadencja w zespole Barroso. W latach 70. ekspert ekonomiczny związków zawodowych, później parlamentarzysta partii socjalistycznej, minister pracy i administracji publicznej.

Siim Kallas (Estonia) - wiceprzewodniczący, komisarz ds. transportu.

Ur. w 1948 r. Dotąd komisarz ds. administracji i audytu. W czasach komunistycznych m.in. przewodniczący estońskiej centrali związków zawodowych, w 1989 r. wybrany do Rady Najwyższej ZSRR. W 1991 r. prezes Banku Estonii, w 1994 r. stanął na czele liberalnej Partii Reform, z której ramienia był ministrem spraw zagranicznych, finansów, wreszcie premierem.

Członkowie Komisji Europejskiej - kadencja 2010-2014

Neelie Kroes (Holandia) - wiceprzewodnicząca, odpowiedzialna za agendę cyfrową. Ur. w 1941 r. Polityk Partii Ludowej (VVD). Od 2004 r. komisarz ds. konkurencji. Znana z żądania restrukturyzacji stoczni w Polsce i kar za ograniczanie konkurencji (m.in. 497 mln euro dla Microsoftu).

Antonio Tajani (Włochy) - wiceprzewodniczący, komisarz ds. przemysłu i przedsiębiorczości. Ur. w 1953 r. Bliski współpracownik Silvio Berlusconiego, z którym w 1994 r. zakładał partię Forza Italia. W 2008 r. został komisarzem ds. transportu.

Maroš Šefčovič (Słowacja) - wiceprzewodniczący, odpowiedzialny za stosunki międzyinstytucjonalne i administrację.

Ur. w 1966 r. Był ambasadorem w Izraelu i przy Wspólnotach Europejskich. Od października 2009 r. komisarz ds. edukacji, kultury, szkoleń i młodzieży.

Janez Potočnik (Słowenia) - komisarz ds. środowiska.

Ur. w 1958 r. Były minister ds. europejskich, w dotychczasowej komisji odpowiedzialny za sprawy badań naukowych i rozwoju. Ekonomista.

Olli Rehn (Finlandia) - komisarz ds. ekonomicznych i walutowych. Ur. w 1962 r. Działacz Partii Centrum. Wcześniej jako komisarz ds. rozszerzenia odpowiadał za akcesję Bułgarii i Rumunii i negocjacje z Chorwacją i z Turcją. Wspiera turecką akcesję, ale m.in. przy ograniczeniu napływu siły roboczej z tego kraju.

Andris Piebalgs (Łotwa) - komisarz ds. rozwoju.

Ur. w 1957 r. W ZSRR dyrektor szkoły, potem m.in. minister oświaty i finansów. Odegrał kluczową rolę w negocjacjach akcesyjnych swego kraju. Dotychczas odpowiadał za sprawy energii. "The Economist" uznał go Eurokratą Roku 2006.

Michel Barnier (Francja) - rynek wewnętrzny i usługi.

Ur. w 1951 r. Polityk centroprawicowej UMP, był m.in. ministrem ds. europejskich i spraw zagranicznych. W latach 1999-2004 unijny komisarz ds. polityki regionalnej. W 1992 r. współprzewodniczący Komitetu Organizacyjnego Igrzysk w Albertville.

Androulla Vassiliou (Cypr) - edukacja, kultura, wielojęzyczność i młodzież. Ur. w 1943 r. Pracowała w biznesie, jednak gdy jej mąż, George Vassiliou, został w 1988 r. prezydentem Cypru, zajęła się polityką. Zasiadała w cypryjskim parlamencie, a w 2008 r. została unijnym komisarzem ds. zdrowia.

Algirdas Gediminas Šemeta (Litwa) - podatki i unia celna, audyt i zwalczanie nadużyć finansowych. Ur. w 1962 r. Był m.in. przewodniczącym litewskiej Komisji Papierów Wartościowych, a następnie ministrem finansów w gabinecie konserwatystów i chadeków. W 2009 r. komisarz UE ds. budżetu.

Karel De Gucht (Belgia) - handel

Ur. w 1954 r. Polityk flamandzkich partii liberalnych, działacz samorządowy, parlamentarzysta. Były minister spraw zagranicznych. W 2009 r. komisarz ds. rozwoju i pomocy humanitarnej.

John Dalli (Malta) - zdrowie i polityka konsumencka.

Ur. w 1948 r. Minister w kolejnych gabinetach prawicowych. Jako szef resortu finansów zmodernizował system podatkowy, m.in. wprowadzając VAT.

Członkowie Komisji Europejskiej - kadencja 2010-2014

Máire Geoghegan-Quinn (Irlandia) - badania, innowacje i nauka. Ur. w 1950 r. Związana z dominującą od 80 lat w kraju partią Fianna Fáil. W 1979 r. pierwsza kobieta w irlandzkim rządzie, gdzie odpowiadała m.in. za resorty turystyki, transportu i komunikacji, sprawiedliwości, a także języka gaelickiego.

Janusz Lewandowski (Polska) - komisarz ds. budżetu i programowania finansowego. Ur. w 1951 r. W latach 80. doradca Solidarności, współzałożyciel KLD. Minister przekształceń własnościowych w rządach Bieleckiego i Suchockiej. Poseł KLD, UW i PO. Od 2004 r. eurodeputowany i przewodniczący komisji budżetowej PE.

Maria Damanaki (Grecja) - komisarz ds. gospodarki morskiej i rybołówstwa. Ur. w 1952 r. W czasach studenckich torturowana za walkę z juntą. Później przewodnicząca lewicującej partii Synaspismos, dziś w socjalistycznej PASOK. Broni praw kobiet, walczy z rasizmem, z handlem żywym towarem i narkotykami.

Günther H. Oettinger (Niemcy) - komisarz ds. energii.

Ur. w 1953 r. Były premier Badenii-Wirtembergii, polityk CDU.

Jako swe priorytety wymienia "dekarbonizację" energetyki i bezpieczeństwo energetyczne.

Johannes Hahn (Austria) - polityka regionalna.

Ur. w 1957 r. Jeden z liderów chadeckiej Partii Ludowej. Minister nauki, potem sprawiedliwości w austriackim rządzie. Dotychczasowa polityka regionalna jest jego zdaniem przykładem "sukcesu integracji europejskiej".

Connie Hedegaard (Dania) - działania w dziedzinie klimatu. Ur. w 1960 r. Jako minister ds. energii i klimatu przygotowywała grudniową Konferencję Klimatyczną w Kopenhadze. Członek konserwatywnej Partii Ludowej, w parlamencie od 1984 r., wtedy jako najmłodszy parlamentarzysta w historii kraju.

Štefan Füle (Czechy) - komisarz ds. rozszerzenia i polityki sąsiedztwa. Ur. w 1962 r. Karierę dyplomaty rozpoczął po Aksamitnej Rewolucji. Był m.in. ambasadorem na Litwie, w Wlk. Brytanii i przy NATO, a także ministrem ds. europejskich.

László Andor (Węgry) - komisarz ds. zatrudnienia i spraw społecznych. Ur. w 1966 r. Ekonomista, ostatnio członek rady dyrektorów Europejskiego Banku Odbudowy i Rozwoju. Od 2003 r. działacz Węgierskiej Partii Socjalistycznej.

Cecilia Malmström (Szwecja) - sprawy wewnętrzne.

Ur. w 1968 r. Była europarlamentarzystką z listy szwedzkiej Liberalnej Partii Ludowej, jednak w 2006 r. zrezygnowała z mandatu, by objąć stanowisko ministra ds. UE w swym kraju. Wzywa do przyjęcia euro przez Szwecję.

Kristalina Georgieva (Bułgaria) - komisarz ds. współpracy międzynarodowej, pomocy humanitarnej i reagowania kryzysowego. Ur. w 1953 r. Zrezygnowała ze stanowiska wiceprezesa Banku Światowego. Chce, by Europejczycy "byli dumni, że włączają się w dzieło pomocy humanitarnej".

Dacian Ciolos (Rumunia) - komisarz ds. rolnictwa i rozwoju obszarów wiejskich. Ur. w 1969 r. Minister rolnictwa Rumunii w latach 2007-2008. W latach 90. pracował we Francji, a także w Komisji Europejskiej, pomagając w opracowaniu programu SAPARD.

Źródła: www.europarl.europa.eu, www.wikipedia.org, strony prywatne niektórych komisarzy, PAP, doniesienia prasowe.