Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Następnego dnia – po przesłuchaniu, napomnieniu i zakazie przepowiadania w imię Jezusa – zwolnieni wracają do wspólnoty sióstr i braci i opowiadają o doznanych prześladowaniach. „Wysłuchawszy tego, podnieśli jednomyślnie głos do Boga i mówili: Wszechwładny Stwórco nieba i ziemi… Tyś przez Ducha Świętego powiedział ustami sługi Twego Dawida: Dlaczego burzą się narody i ludy knują rzeczy próżne? Powstali królowie ziemi i książęta zeszli się razem przeciw Panu i Jego Pomazańcowi. Zeszli się bowiem rzeczywiście w tym mieście przeciw świętemu Słudze Twemu, Jezusowi, którego namaściłeś, Herod i Poncjusz Piłat z poganami i pokoleniami Izraela, aby uczynić to, co ręka Twoja i myśl zamierzyły” (Dz 4, 24-28).
Oto prawdziwy moment Lectio Divina. Dopiero co narodzony Kościół zderza się z brutalną rzeczywistością. Jeszcze przed chwilą było tak pięknie: po dwóch kazaniach Piotra chrzest przyjęło pięć tysięcy mężczyzn. I nagle: mur, blokada, prześladowanie. Dlaczego? Przecież nie robią nic złego. Właśnie poprzez ich posługę chory odzyskał zdrowie… Jak to pojąć?
Z tymi pytaniami zwracają się do Pisma. Odpowiedź przychodzi z Księgi Psalmów: „Dlaczego burzą się narody…” (zob. Ps 2, 1n). Słowo przynosi im zrozumienie tego, co się dzieje, a wraz ze zrozumieniem przychodzą zaufanie i pokój. Nie dzieje się przecież nic, czego by „ręka” Pana i Jego „myśl” nie zamierzyły. Pan nie tylko odwiecznie przewidział ten moment, ale również, blisko tysiąc lat wcześniej, opisał go. Wrogie zachowanie Heroda i Piłata, pogan i członków Ludu Bożego, nie niweluje zbawczych planów Boga. Bóg jest wszechwładny i mocny. Ewangelia nie zostanie zatrzymana przez Heroda i Piłata ani przez pogan, ani przez Sanhedryn. To nie oni są problemem w przekazie Dobrej Nowiny. O nie: oni są Jej adresatami.
Na tym właśnie polega Lectio Divina. Nie jest to jedynie jedna z „metod” czytania Pisma Świętego ani żadna „pobożna praktyka”. To jest poddanie się Słowu Bożemu, które ma moc opisania mi mojego własnego życia. Zdiagnozowania go. Pokazania, co w nim jest, a co nie jest problemem. Co wymaga zaangażowania i troski. A co raczej spokojnego dystansu i zaufania. To ważne: to nie oni czytają Pismo Święte, ale to Pismo ich czyta (stąd właśnie jest to Lectio Divina, a nie humana). Pod jego wpływem zmieniają też swoje widzenie sytuacji i odkrywają wyzwania, które ona generuje. Wypowiadają to w następującej po lectio modlitwie: „A teraz spójrz, Panie, na ich groźby i daj sługom Twoim głosić słowo Twoje z całą odwagą” (Dz 4, 29).
Problemem nie jest więc bunt i groźby wrogich liderów. Problemem jest strach po stronie uczniów Jezusa. Nie proszą oni o „zneutralizowanie” swoich przeciwników, tylko o „całą odwagę” do głoszenia Słowa. Boją się, że umilkną pod wpływem prześladowania. Strach i zniechęcenie zaważą mocniej na historii Ewangelii niż wrogi miecz czy więzienie.
W zakończeniu „Evangelii nuntiandi” (nr 80) błogosławiony papież Paweł VI mówi o dzisiejszych przeszkodach w ewangelizacji. I stwierdza, że najpoważniejszą z nich stanowi brak gorliwości i żarliwości. Przejawia się on na wiele sposobów: zmęczeniem, brakiem zainteresowania (niedbałością), kompromisami, brakiem radości i nadziei w ewangelizatorach. Jest to przeszkoda najpoważniejsza i najtrudniejsza do zdiagnozowania, ponieważ przychodzi z wnętrza Kościoła – cum sit domesticum. ©
