Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Lekarz, pielęgniarka czy położna mają prawo odmówić świadczeń zdrowotnych niezgodnych z ich sumieniem. Prawo to jednak podlega ograniczeniom. Mają oni ustawowy obowiązek uzasadnić swoją odmowę, wskazać pacjentowi „realną możliwość” uzyskania tego świadczenia oraz uprzedzić na piśmie swojego przełożonego. Lekarz nie może odmówić legalnego świadczenia, gdy „zwłoka w udzieleniu pomocy mogłaby spowodować niebezpieczeństwo utraty życia, ciężkiego uszkodzenia ciała lub ciężkiego rozstroju zdrowia, oraz w innych przypadkach nie cierpiących zwłoki”. Autorzy stanowiska uznali, że pod klauzulę sumienia podlega aborcja i zabiegi in vitro. Nie podlegają natomiast wypisywanie recept i kierowanie na badania prenatalne.
Zdanie odrębne przedstawiła członkini Komitetu Bioetycznego PAN s. prof. Barbara Chyrowicz z KUL, zwracając uwagę, że niektóre „pośrednie działania” (np. wypisywanie recept na środki postkoitalne) mają znamiona współudziału w złu, zatem powinny także podlegać pod klauzulę sumienia.
Do stanowiska Komitetu Bioetyki PAN odniósł się Zespół Ekspertów ds. Bioetyki Konferencji Episkopatu Polski, ogłaszając 20 lutego swoje polemiczne uwagi. Zarzucił Komitetowi Bioetyki PAN, że traktuje klauzulę sumienia jako wyjątek od reguły, tymczasem jest ona fundamentalnym prawem człowieka i wyjątkiem, domagającym się zawsze uzasadnienia, jest ograniczanie tego prawa.
