KATARZYNA KOLENDA-ZALESKA, PIOTR MUCHARSKI: - "Człowiek z żelaza" powstał błyskawicznie, a na "Katyń" czekaliśmy 17 lat. Dlaczego?

ANDRZEJ WAJDA: - Przez lata, kiedy rozmyślałem o tym filmie, nie mogłem się zdecydować, jaką wybrać drogę. O zbrodni katyńskiej trudno opowiedzieć dlatego, że ci oficerowie nie mieli żadnego wyboru. Gdyby mieli, byłby dramat, pożywka dla fabuły. Ale byli oszukiwani do końca.

Z drugiej strony, było kłamstwo katyńskie. Historia mojego ojca to opowieść o bezwzględnej zbrodni, historia mojej matki to opowieść o kłamstwie - bo matka do końca życia się łudziła, żyła nadzieją. Józef Czapski, z którym miałem szczęście rozmawiać, objechał wszystkie komendantury zarządzające obozami jeńców sowieckich za zgodą gen. Andersa. Wrócił i powiedział, że nie może ich znaleźć. Anders na to: przecież nie żyją. Pamiętam, jak Czapski opowiadał mi o swoim...