Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Synodalne obrady znów przeniosły się do małych sal, gdzie w grupach podzielonych według sześciu najważniejszych języków toczą się dyskusje nad projektem końcowego dokumentu. Jego opracowaniem zajmie się dwunastu kardynałów i biskupów – czterech „z urzędu” (relator generalny i trzech sekretarzy), pięciu z głosowania (wybierano reprezentanta każdego kontynentu) i trzech z nominacji papieża. Dokument ma być gotowy za tydzień i zatwierdzony (mało kto myśli, że to się nie stanie) na sesji plenarnej, 27 października, większością 2/3 głosów.
Wiadomo, że dokument końcowy będzie w dużej części oparty na „Instrumentum laboris”, które wyznaczało najważniejsze tematy obrad. Być może nieco inaczej zostaną rozłożone akcenty, zwłaszcza że „ojcowie synodu” poruszyli przez ostatnie dwa tygodnie olbrzymią liczbę zagadnień.
CZYTAJ WIĘCEJ:
KS. GRZEGORZ STRZELCZYK O SYNODZIE: Odrzucić pancerz, zobaczyć świa
Synod poświęcony jest młodzieży, a przecież nie ma takiej sprawy – w Kościele i w społeczeństwie – która by młodzieży nie dotyczyła. Debatują więc niemal o wszystkim: wojnach, przestępczości, narkomanii, bezrobociu, seksie, rodzinie, homoseksualizmie, gender, postmodernizmie, totalitaryzmie, muzyce, liturgii, internecie…
Są jednak tematy wiodące, którym poświęca się szczególnie dużo uwagi. Jednym z nich jest migracja, dotykająca głównie młodego pokolenia.
Czwartkowa wypowiedź na ten temat kard. Souraphiela z Etiopii warta jest zacytowania, zwłaszcza, że trudno będzie jej się przebić w polskich mediach.
„Przyjąć obcokrajowca, uchodźcę, każdą potrzebującą osobę, jest chrześcijańskim obowiązkiem” – mówił hierarcha z Addis Abeby. – „Zamykanie drzwi nigdy nie było tradycją chrześcijan. Europa przyjęła wielu uchodźców, na przykład Niemcy. Ale inne kraje zamknęły granice. Czy Europa nie ma już chrześcijańskich korzeni? Także Jan Paweł II podnosił tę kwestię, stawiał pytanie, które ma znaczenie dla każdego chrześcijańskiego sumienia”.
Kardynał przypomniał też, że większa część, aż 80 procent migracji z krajów afrykańskich odbywa się wewnątrz kontynentu. Sama Etiopia, jeden z najbiedniejszych krajów świata, przyjęła ponad milion uchodźców. Pozostałe 20 proc. migrantów wybiera Bliski Wschód i Europę. Nie jest więc prawdą, że na Europejczyków spada największy ciężar migracyjnych kryzysów.
Wyjście poza własne podwórko, doświadczenie Kościoła powszechnego, mocno zróżnicowanego, to chyba największa jak dotąd korzyść z synodu. Że Kościół jest różnorodny – pod względem problemów, sposobów ich rozwiązywania, pomysłów na zatrzymanie młodych ludzi, bez których wiadomo że zginie – niby wiedzieli wszyscy. Ale co innego wiedzieć, a co innego spotkać się z tymi, którzy w inny, może bardziej owocny sposób, realizują chrześcijaństwo. Bo – jak powiedział dwa dni temu jeden z włoskich teologów – „trzeba mieć świadomość, że chrześcijaństwo, które odziedziczyliśmy, nie jest jedynym możliwym chrześcijaństwem”.
SYNOD O MŁODZIEŻY: W specjalnym serwisie „Tygodnika” rozmowy z ekspertami, analizy i korespondencje z Watykanu >>>
