Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Takich wyjaśnień, na prośbę KAI, udzielił znany prawnik, ks. prof. Franciszek Longchamps de Bérier, członek Zespołu ds. Bioetycznych KEP. Przypomniał m.in., że "żadna Rada Episkopatu nie ma prawa do wydawania deklaracji o charakterze doktrynalnym", a więc "w kontekście kościelnych regulacji, komunikat Rady ds. Rodziny ocenić można wyłącznie jako pogląd jej członków i apel do sumień wiernych, a nie jako deklarację doktrynalną".
Media, upraszczając treść komunikatu, przypisały mu stwierdzenie następujące: kto popiera in vitro, nie ma prawa przystępować do Komunii św. Tymczasem czytamy tam: "Kościół od zawsze broni najsłabszych, a zwłaszcza całkowicie bezbronnych, jakimi są dzieci poczęte. Należy pamiętać, że ci, którzy je zabijają, i ci, którzy czynnie uczestniczą w zabijaniu bądź ustanawiają prawa przeciwko życiu poczętemu, a takim jest życie dziecka w stanie embrionalnym, w ogromnym procencie niszczone w procedurze in vitro, stają w jawnej sprzeczności z nauczaniem Kościoła katolickiego i nie mogą przystępować do Komunii świętej, dopóki nie zmienią swojej postawy".
Jest to przypomnienie zasad obowiązujących w Kościele. Kodeks Prawa Kanonicznego (kanon 1398) stanowi: "Kto powoduje przerwanie ciąży, po zaistnieniu skutku, podlega ekskomunice wiążącej z samego prawa" (o czym więcej na stronie sąsiedniej). Innymi słowy - wyjaśnia ks. Longchamps de Bérier - "osoba dopuszczająca się tych czynów z mocy samego aktu stawia się poza wspólnotą. Wówczas nie może przystępować do sakramentów, poza sakramentem pojednania i pokuty". Jednak - wyjaśnia dalej - czym innym jest sprawa sumienia, czym innym odmowa udzielenia Komunii św.: "Aby kapłan mógł danej osobie odmówić Komunii św., musi nastąpić publiczna deklaracja". A takiej dokonuje biskup po upomnieniu danej osoby i przeprowadzeniu postępowania sądowego lub administracyjnego (Kanon 1341). Pytanie o to, czy zawarte w kanonie określenie "przerwanie ciąży" odnosi się także do niszczenia embrionów, które oczywiście jest zabijaniem, już w 1988 r. skierował do Papieskiej Rady ds. Interpretacji Tekstów Prawnych wybitny kanonista prof. Edward N. Peters. Odpowiedź była twierdząca: pojęcie aborcji odnosi się do zabicia płodu w jakikolwiek sposób i w jakimkolwiek czasie od momentu poczęcia (AAS 80, 1988, s. 118-119).
"Tak więc szeroko omawiany obecnie w mediach fragment komunikatu Rady ds. Rodziny KEP możemy uznać wyłącznie za wyraz niepokoju i ostrzeżenie, które pozostawia się sumieniu człowieka" - konkludował w rozmowie z KAI ks. Longchamps de Bérier, zaznaczając przy tym, że "w żadnym wypadku tego typu kwestii - należących do sfery sumienia - nie wolno używać dla publicznego osądzania i potępiania. Nie wolno ich używać w grze politycznej".
Wśród komentarzy szczególnie zaskoczyło mnie ubolewanie, że teraz Kościół podzieli społeczeństwo na tych, którzy mogą do Komunii św. przystępować, i tych, którzy nie mogą. Niestety, takie zróżnicowanie istnieje, i to istnieje od początków Kościoła (por. 1 Kor 11, 27). Warto jednocześnie przypomnieć, że ci, którym ich dramatyczne często decyzje uniemożliwiają przystępowanie do Komunii św.,
nie przestają być w zasięgu łaski Bożej. Kościół wierzy, że "Bóg (...) sam nie jest związany (ograniczony) swoimi sakramentami" (KKK 1257) i że ma wiele innych sposobów, by do człowieka dotrzeć i żeby go zbawić.
