Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Dorosłe osobniki jednego z gatunków, leniwca pstrego, żerują niemal wyłącznie na pewnym gatunku tzw. drzew trąbowych – roślin o dużych i bogatych w składniki odżywcze liściach, ale pozbawionych gęstej korony. Nie powinno więc dziwić, że dobrobyt populacji leniwców zależy ściśle od źródła ich pożywienia. Mario F. Garcés-Restrepo i współpracownicy w artykule opublikowanym w „Proceedings of Royal Society B” potwierdzili taką zależność: wykazali, że gęstość rozmieszczenia konkretnego gatunku drzew trąbowych wiąże się ze współczynnikiem przeżywalności i rozrodczości dorosłych leniwców pstrych.
Z tej prawidłowości wyłamują się jednak młode osobniki. Okazuje się, że po porodzie matki z dziećmi przenoszą się na inne drzewa, o liściach znacznie mniej pożywnych, ale za to gęściej rosnących – i dlatego gwarantujących lepszą ochronę przed drapieżnikami. Badacze twierdzą również, że rzadziej porośnięte drzewa „dla dorosłych” poza walorami odżywczymi mają jeszcze jedną zaletę – ułatwiają komunikację i znalezienie partnera. Leniwce przecież nie tym zasłużyły na swoją nazwę, że uganiają się za miłością po całej dżungli. ©℗
Czytaj także: Wojciech Brzeziński: Płazie amory
