Ile masz kotów?
Istnieje silny negatywny związek między uczestnictwem w nabożeństwach a posiadaniem kota – do takiego wniosku doszedł zespół prof. Samuela Perry’ego z University of Oklahoma.
Beza rozpływająca się na języku czy słodki napój wypijany haustami – koty tego nie zrozumieją. Czegokolwiek by nie jadły, nie są w stanie poczuć słodkiego – już od jakiegoś czasu wiemy, że koty nie mają receptorów, które pozwalałyby im na rozpoznanie tego smaku. Nie mają też zbyt wielu receptorów odpowiedzialnych za smak gorzki (co typowe dla mięsożerców) i są niewrażliwe na niskie stężenia soli.
Teraz naukowcy donoszą, że koty są szczególnie wrażliwe na umami – smak, który wyróżniono na początku ubiegłego wieku i który dołączył do czterech pozostałych, podstawowych smaków; odpowiadają za niego aminokwasy i nukleotydy obecne głównie w mięsach i rybach. Zespół Scotta McGrane’a z Waltham Petcare Science Institute potwierdził, że w kocich kubkach smakowych aktywne są oba geny odpowiedzialne za budowanie receptorów umami (Tas1r3 i Tas1r1). Sekwencja kodowanych przez nie białek była jednak różna od tej u ludzi – dlatego naukowcy chcieli się upewnić, że nie zaburza to zdolności odczuwania smaku. Zespołowi udało się wykazać, że chociaż mechanizm działania różni się od tego u ludzi, to receptory zbudowane wedle instrukcji zawartych w kocich genach reagują na związki typowe dla smaku umami.
Ostatecznie naukowcy po prostu pozwolili wypowiedzieć się kotom. Dwudziestu pięciu osobnikom dawali wodę z różnymi stężeniami aminokwasów i nukleotydów albo samą wodę. Okazało się, że koty piły najwięcej wody z cząsteczkami charakterystycznymi dla smaku umami. W szczególności rozsmakowywały się z wodzie z histydyną i monofosforanem inozyny – czyli związkami, w które szczególnie bogaty jest tuńczyk.
Wrażliwość kotów na smak mięsa, które zawiera niezbędne dla nich substancje odżywcze, nie jest zaskakująca – ale to, dlaczego koty tak chętnie wybierają akurat tuńczyka, nie jest jasne. Być może ta preferencja pojawiła się u nich z czasem, gdy znalazły się w pobliżu portów, gdzie przewagę dawało żywienie się resztkami pozostawionymi przez rybaków. Jednego naukowcy wydają się jednak pewni – jeżeli chcemy dać kotu coś naprawdę pysznego, niech ma to smak tuńczyka.
