Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Kupowało się dawniej, częściej załatwiało, w sklepach i urzędach - "na sutannę". Proszę księdza, nie ma już szyneczki, za mało dzisiaj rzucili. A może wieczorem wpadłby ksiądz do nas? To znaczyło, że szyneczkę już mam w tzw. siatce. A dziś? Dziś już nie. Owszem, tu i ówdzie sutanna robi jeszcze wrażenie i przy jej pomocy można zyskać przychylność, ale coraz częściej bywa przeciwnie.
Wiadomo dlaczego - zeświecczenie, ateizacja, sekularyzacja, konsumpcjonizm, materializm, ateizm i satanizm. Te i wszystkie inne bestie osaczyły nas, zmusiły do zamknięcia. Musimy się bronić, a że najskuteczniejszą obronę zapewnia atak, więc nie ma co czekać. A może? Może jednak to nie tylko diabeł oraz jego jawni i tajni poplecznicy, ale również Pan Bóg ma z tym naszym nieszczęściem coś wspólnego? Może nie tylko nasze i nie nasze przewinienia, ale również celowe działanie Pana Boga przyczynia się do tego, co nazywamy kryzysem Kościoła?
Bóg przez proroka Malachiasza, a następnie przez Jezusa mówi do swoich kapłanów, że to za jego przyzwoleniem będą do tego stopnia lekceważeni, że stracą wszelkie "znaczenie wśród całego ludu". Stanie się tak, ponieważ ci niewierni i interesowni kapłani po prostu zbiorą to, co zasiali. Lud Boży odrzuca ich, "mówią bowiem, ale sami nie czynią. Wiążą ciężary wielkie i nie do uniesienia i kładą je ludziom na ramiona, lecz sami palcem ruszyć ich nie chcą". Taką postawę, ze szkodą dla faryzeuszów, nazywamy faryzeizmem. Myliłby się jednak ten, kto by mniemał, że ta choroba atakuje jedynie Żydów i czasami chrześcijan. Nie, atakuje każdego religijnego i niereligijnego człowieka. Zwłaszcza tych, którzy ze śmiertelną powagą zapewniają wszystkich wokół, że są głęboko wierzący czy też absolutnie niewierzący.
Tak się składa, że w tym roku w 31. niedzielę zwykłą przypada również uroczystość rocznicy poświęcenia kościoła własnego, która ma własny zestaw czytań. Niemniej i te ze zwykłej niedzieli też warto uwzględnić. Kościoły są miejscem gromadzenia się Kościoła, Ludu Bożego, gdzie pod przewodnictwem starszych Kościoła sprawujemy służbę Bożą. A ponieważ ten sam Duch Boży towarzyszy i mówi zarówno do Synagogi, jak i do Kościoła, nie powinniśmy zbyt gładko przechodzić nad sprawą sutann, habitów, piusek, pektorałów, nad takimi tytułami jak: "przewielebny", "ekscelencja", "świątobliwość". Jak też nad wymaganiem, by nas pozdrawiano w określony sposób i nigdy inaczej. Trudno bowiem pojąć, dlaczego ubrania z IV czy XIX wieku zawierają w sobie więcej treści teologicznych od współczesnych. Dlaczego barokowe koronki mają być milsze Bogu i ludziom niż krawaty i garnitury?
Mówi się, że te akcesoria i tytuły mają być "świadectwem naszej wiary". I pewnie tak bywa. Bywa jednak i tak, że nosimy je i używamy "w tym celu, żeby się ludziom pokazać". Warto zatem przypomnieć słowa Jana Kochanowskiego, napisane w czasach naprawdę wielkiego kryzysu Kościoła:
Złota też, wiem, nie pragniesz, bo to wszytko Twoje, / Cokolwiek na tym świecie człowiek mieni swoje. / Wdzięcznym Cię tedy sercem, Panie, wyznawamy, / Bo nad to przystojniejszej ofiary nie mamy.
