To jeszcze nie religijność, bo ta polega na wchodzeniu w pewien porządek, zastany i ukształtowany, zbudowany z dogmatów, rytuałów, formuł i miejsc kultu. Człowiek religijny to człowiek który wychodzi poza siebie i pozwalać się formować wyznaniu. Ale nawet taki człowiek nie spełnia oczekiwań Ewangelii, ba - nawet jest oskarżany o obłudę, fałsz i złe uczucia. Bo religijnośc to jeszcze nie duchowość, a nawet obrócić się może w bluźnierstwo i prowokować o wołanie o pomstę. Z kolei życie duchowe, jak pokazuje Ewangelia, to coś, co począwszy od intymnego, "prywatnego" doświadczenia Boga nie jest w stanie ani przez chwilę na tym się zatrzymać,inaczej przechodzi w zwykłą ucieczkę lub jest tylko pozorem. Tym różni się świadectwo wiary od tej nieduchowej, ze człowiek opowiada o tym jak Bóg traktuje go, a nie jak on Jego. W Pani wyznaniach jest dużo nadpsychologii, pojęcia Boga jako rozwinięcia swego ego i chyba, jak sądzę, kobiecych emocji powiększających obraz życia psychicznego (tego intuicyjnego czy podświadomego) do rozmiarów duchowych.

Ponad czterdzieści lat temu, kiedy jeszcze w pełni byłam zaangażowana w swoją pracę zawodową (matematyka, tworzenie i testowanie modeli matematycznych) Jung zwrócił mi uwagę, że moje racjonalistyczne naukowe myślenie to tylko niewielka część mnie. Jego odkrycia, jego język dobrze służyły mi w dalszych poszukiwaniach duchowych. Stosunkowo niedawno, po kilku trudnych podejściach, przeczytałam "Księgi Jakubowe" chłonąc z zachwytem każdą stronę. Nie przyszło mi do głowy, że twórczyni tych wspaniałości również pije z jungowskiego źródła. Ta wiadomość przychodzi do mnie kilka miesięcy po odnowieniu i wzmocnieniu wątku jungowskiego w moim życiu. Źródłem jest książka Murray Steina "Jung's map of the soul". Stein, który znakomicie tę mapę opisał, zastrzega we wstępie że 'mapa to nie terytorium'. Czytając ten i inne jego teksty mam uczucie, że nie unika on podróżowania po terytorium. Powiało mi lekko synchronicznością.