W sytuacjach, kiedy jakiejś wspólnoty dotyka przemoc, budzi się instynkt samoobrony. To właśnie on podpowiada nam, że „coś zrobić trzeba”. Tak dalej być nie powinno. Tak dalej być nie musi. Ale wspólnota często nie wie, co właściwie trzeba zrobić. Jedni płaczą, inni wskazują winnych, jeszcze inni robią rachunek sumienia. W takich sytuacjach szczególnie przydatne wydaje się słowo „nawrócenie”. Jest to słowo z języka religii; w codziennych kontaktach raczej się nim nie posługujemy. Jeśli widzimy, że ktoś błądzi, mówimy: opamiętaj się, przestań, zawróć póki czas z obranej drogi. Słowo „nawrócenie” obejmuje te wszystkie znaczenia, a jednocześnie coś do nich dodaje. Nawrócenie to zmiana poglądu – to jakby spojrzenie na rzeczywistość nowymi oczami. Ewangelia mówi: umiera stary człowiek, rodzi się nowy. Mówiąc w ten sposób, ma na myśli coś, co dokonuje się we wnętrzu osoby. Stary człowiek...