...i ich odnoszenie się do "schizmy łacinników jest różne. Poza tym, chrześcijanin dopuszczajacy się zabójstwa drugiego człowieka, nigdy nie dokonywał na nim unicestwiajacgo mordu, tylko stosował "rozwiązanie tymczasowe"-wyeliminowanie zagrożenia dla wyższego dobra(idei Boga) w akcie obrony koniecznej(należy uwzglednić historyczny kontekst). Przemoc zastosowana przez chrześcijan w czasach średniowiecznej Christianitas miała wybitnie defensywny charakter i nigdy to nie było masowe ludobójstwo o charakterze czystek etnicznych-jak to miało miejsce w przypadku nie-chrześcijan. Przemoc wojowników europejskich była ujęta w karby kodeksu rycerskiego i choć w walce udzielała się im czasami "teutońska furia", to jednak wzorcem był człowiek Boży, który także za pośrednictwem miecza modlił się i wykonywał wolę Boga w formule "fiat voluntas Tua"-jak np. templariusze, będący wzorcem dla ówczesnego rycerstwa. Przelewanie cudzej krwi, także pogańskich barbarzyńców, jest kompromisem wobec grzesznej natury ludzkiej i brakiem pełni Chrystusowej. A walki pomiędzy chrześcijanami w średniowieczu były znakiem tego braku duchowej pełni. Pomimo tego, cała chrześcijańska wspólnota była na drodze ku cywilizacji człowieka Bożego. Stopniowe odchodzenie europejczyków od wskazań Drogi(chrześcijaństwa), skutkuje dziś narastającym kryzysem człowieczeństwa-pomimo ciągłego technologicznego postępu.