Nowojorscy redaktorzy tak się rozpędzili w tropieniu rasistowskiej spuścizny stanów Południa i tak ich nakręciły niedawne zamieszki w Charlottesville, że zatracili chyba zdolność rozeznania różnic między statuą konfederackiego generała na skwerku a geniuszem architektów modernizmu. A tych reżim Il Duce miał sporo, i to w najlepszej jakości – ku wiecznemu napomnieniu, iż wielka przygoda Europy z nowoczesnością nie była wcale radosnym piknikiem wokół drzewka wolności, tylko rozróbą z udziałem także zgrai ciemnych totalniaków. Modernizacja oznaczała dla nich jeszcze sprawniejszy system zniewolenia umysłu i skoszarowania ciała.

Gorliwa amerykańska autorka bierze pierwszy z brzegu przykład tzw. pałacu włoskiej cywilizacji w rzymskiej dzielnicy Eur. Już jadąc z lotniska, widać go w oddali, jak wystaje ponad chaszcze i baraki przedmieść. Dostaję dreszczy, kiedy woła mnie zza okna...