Spotkałem dzisiaj pewnego człowieka, który szedł w kierunku kościoła aby zamówić mszę świętą za bliskich. Tydzień temu widziałem go gdy szedłem na działkę zrywać śliwki z drzewa. I tak jakoś spotykam go to tu to tam od czasu do czasu. Facet stracił żonę i córkę w wypadku samochodowym w czerwcu tego roku. Mam wrażenie, że spotykam go zwłaszcza wtedy gdy mam ochotę sobie ponarzekać. Dodatkowego smaczku, o ile tak to można określić, tym dziwnym spotkaniom nadaje fakt, że człowiek ten jest listonoszem. Miało być o smaku a wyszło o smaczku.

Ale ta pojęciowo wysublimowana formułka daje przekaz o "zepsieniu Boga"-Bóg Wszechmocny a zarazem Uniżony-Wcielony(z własnej miłości)i poniżony na Krzyżu(z braku tejże miłości u nas-ludzi). Nie ma co udawać tej transcendentnej miłości, więc tą chrześcijanską, teologiczną wyjątkowość trzeba po sekciarsku chronić i izolować "przed światem", choć tak naprawdę-przed sobą samym. Tak długo to trzeba robić, aż nastąpi przekroczenie "progu chrześcijaństwa"-zejście na samo dno piekła, by je opróżnić z wszelkiego potępienia i zjednać Wszystko z Bogiem-w imię Miłości. Swego czasu, młody(przystojny) przeor dominikańskiego klasztoru(w tym i przełożony wspomnianego o.Zięby),człek wykształcony(doktor teologii),a także ordynowany kapłan RzymskoKatolickiego Kościoła, opowiadał o tym, jak rozdawał zupę i chleb na stołówce dla bezdomnego, śmierdzącego,miejskiego tałatajstwa. Jednak ów przeor-wysoki urzędnik Kościelnej Instytucji, powiadał że służył temu tałatajstwu. Coś wtedy jakby mi zaświtało i jakby ów chrześcijański próg się przybliżył