Byście nie wyrwali i pszenicy

Katolicka jest tradycja, katolicki naród, Polak-katolik, Katholikentag, Katolicka Agencja Informacyjna, Katolicka Agencja Prasowa (1927-39), katolicka prasa (do nabycia w zakrystii), radio, programy katolickie w TVP, katolickie memy, katolicka nauka społeczna, katolicki (rzymsko-) Kościół, Katolicki Kościół Świętego Serca (w Zambii), Katolicki Uniwersytet Lubelski, Katolicki Uniwersytet w Lyonie, Instytut Katolicki (w Paryżu), listy katolickie (siedem: świętych Jakuba, Piotra, Jana, Judy), katolickie szkolnictwo, katolickie ruchy, katolickie stowarzyszenia: Katolickich Dziennikarzy, Emerytów i Rencistów, Harcerstwa Katolickiego, Kolejarzy Polskich, Lekarzy Polskich, Wychowawców, Polskich Prawników Katolickich, Zjednoczenie Polskich Inżynierów Katolików itp. Katolicki jest Katolicki Związek Badań Międzynarodowych (istniejący od 1917 r.), portal Katolik.pl, Archidiecezjalna Poradnia Katolicka w Warszawie i Katolicki Zespół Edukacyjny im. Piotra Skargi, też w Warszawie na Bema, inne katolickie szkoły. Katolicki jest Klub Inteligencji Katolickiej (KIK), katolickie mogą być także środki przekazu: w Polsce ok. 300 tytułów prasy (katolickiej), katolickie rozgłośnie radiowe (w tym 33 należące do Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Rozgłośni Katolickich „VOX”), katolickie są przemawiające „w twoim domu” głosy Radia Maryja, Telewizji „Trwam” i „Naszego Dziennika”.

Ta przypadkowa i niekompletna wyliczanka pokazuje, jak wielka jest rozmaitość podmiotów, które można opatrzyć przymiotnikiem „katolicki”, a także jak umieszczony przy różnych tytułach może on oznaczać różne treści. Niestety, aż po oczywiste nadużycia, jak w przypadku amerykańskiej organizacji Catholics for Choice (Katolicy na rzecz Wyboru), która głosi, że można być katolikiem i akceptować aborcję oraz propagować antykoncepcję. Zapytany o jej prawo do występowania pod nazwą „katolicy”, biskup Tadeusz Pieronek odpowiedział, że „nie jest to nazwa zastrzeżona patentowo. Kto chce, to ją bierze, przypina na klatę, a naiwni wierzą”.

Pomijając ewidentne nadużycia i zastrzeżenia patentowe, wolno chyba powiedzieć, że w Kościele (rzymskokatolickim) istnieje daleko posunięta akceptacja różnorodności. Jest w nim dość miejsca dla tak różnych formuł wyznawania wiary, jak np. reprezentowane przez Opus Dei, ruchy charyzmatyczne, uniwersyteckie wydziały teologiczne i stowarzyszenia Żywy Różaniec. O pierwotnym, niewykluczającym sensie słowa „katolicki” pisze w tym numerze Piotr Sikora. Kościół – może nie zawsze w sposób doskonały – trzyma się zasady przypisywanej św. Augustynowi: „In necessariis unitas, in dubiis libertas, in omnibus caritas” (Jedność w rzeczach koniecznych, w sprawach wątpliwych wolność, we wszystkim miłość).

Jest to w duchu ewangelicznej przypowieści, w której Jezus mówi o najemnikach, którzy aż się palą do wyrywania z pola pszenicy zasianego tam przez nieprzyjaciela chwastu, i o gospodarzu, który się na to nie godzi z obawy, by ofiarą tej pospiesznej czystki nie padły także źdźbła pszenicy, na których jemu – bo to jego, nie najemników pole – tak zależy (Mt 13, 24-30, „By zbierając chwast, nie wyrwali razem z nim i pszenicy”). ©℗