Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Wchodząca właśnie w życie Ustawa o Działalności Pożytku Publicznego i Wolontariacie porządkuje relacje między władzą państwową i samorządową, a działającymi nie dla zysku organizacjami pozarządowymi. Instytucje, które zajmują się np. działalnością charytatywną, ochroną zdrowia, profilaktyką lub rehabilitacją niepełnosprawnych, przeciwdziałaniem bezrobociu, wspomaganiem rozwoju gospodarczego, nauki, oświaty i wychowania oraz kultury i sztuki, ekologii i ochrony przyrody, będą mogły otrzymać status organizacji pożytku publicznego. Organizacje te będą podlegały bardziej surowym wymogom w zakresie jawności działań, poziomu kosztów wewnętrznych, a co najważniejsze - prowadzenia działań na rzecz szerszej społeczności, a nie wyłącznie członków lub założycieli. Uzyskanie statusu organizacji pożytku publicznego wiązać się będzie jednak z pewnymi przywilejami (np. zwolnienie od podatku dochodowego od osób prawnych pod warunkiem, że cały dochód przeznaczony jest na działalność, czy swoboda lokowania kapitału przeznaczanego na działalność statutową). Od 2005 r. na wybrane przez siebie organizacje pożytku publicznego każdy będzie mógł przeznaczyć jeden procent z należnego państwu podatku. Ustawa porządkuje też sposób, w jaki organizacje pozarządowe mogą ubiegać się o wykonywanie zadań publicznych i, co za tym idzie, korzystać z publicznych pieniędzy. Parlament wprowadził tu elementarne zasady konkurencji w dostarczeniu niektórych usług publicznych - dotychczas wykonywanych głównie przez administrację.
Drugą część ustawy stanowią przepisy regulujące sytuację wolontariuszy. Ustawa niejako legalizuje pracę ochotniczą - zresztą nie tylko w organizacjach pozarządowych, ale i w administracji publicznej. Dzięki niej będzie też możliwe pokrywanie części kosztów, jakie wiążą się z pracą wolontariuszy - np. ubezpieczeń, kosztów przejazdów czy szkoleń.
