Wykupienie dostępu pozwoli Ci czytać artykuły wysokiej jakości i wspierać niezależne dziennikarstwo w wymagających dla wydawców czasach. Rośnij z nami! Pełna oferta →
Krystian Lupa? Osoba, która wiąże, pozostawiając wolnym. Pozwala od siebie brać i przez to uczy dawać. Osobowość magiczna i uwodząca. Wytwarza między sobą i ludźmi więź na płaszczyźnie równoległej. Uczy podążać tropem cudzego myślenia. Rozmawia tak, jakby się było kimś wyjątkowym, ogląda przedstawienia tych, których prowadził tak, jakby były jedyne na świecie. Umie mówić prawdę o „twórcy” i „dziele” tak, że nawet gdyby była najbardziej bolesna - nie kaleczy. Uczy myślenia przestrzenią, czucia przestrzeni, bycia w przestrzeni między ludźmi. Ponieważ wytwarza w relacji z innymi przestrzeń nieprawdopodobnie energetyczną, pozwala odkrywać własną energię, wyzwala jej świadomość. Krystian Lupa jest jak nauczyciel harmonii, który uczy, jak grać siebi e na własnym instrumencie wyobraźni. Przy nim można odkryć własny rytm, mówić swoim głosem, odważyć się na własny teatr, zyskać poczucie humoru na swój temat i nie unikać prawdy o sobie na scenie. Mówi: „Trzeba umieć odsunąć od siebie zwierzenie i popatrzeć na nie jak na zdarzenie”.
ANNA AUGUSTYNOWICZ - od 1992 r. dyrektor artystyczny Teatru Współczesnego w Szczecinie, absolwentka teatrologii UJ oraz reżyserii PWST w Krakowie (1989). Jej ważniejsze realizacje to „Młoda śmierć” Grzegorza Nawrockiego (1996), „Iwona, księżniczka Burgunda” Gombrowicza (1996), „Moja wątroba jest bez sensu” Wernera Schwaba (1997), „Pasożyty” Mariusa von Mayenburga (2001) oraz „Polaroidy” Marka Ravenhilla (2002).
